Το νέο του άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Αύγουστο με τίτλο «Ιntrovador»

Η μουσική τον γοήτευε από την εφηβική του ηλικία και είναι ο δικός του δρόμος ζωής, ένας δρόμος που βαδίζει με επιτυχία τα τελευταία χρόνια.

Ο λόγος για τον μουσικό Γιώργο Αλεβιζάκη ή αλλιώς Alevizo.

O Γιώργος Αλεβιζάκης είναι ένα μουσικό «γέννημα θρέμμα» της Κρήτης, από τον Ζαρό Ηρακλείου και έχει πειραματιστεί και εξερευνήσει διάφορες μουσικές από όλο τον κόσμο. Ξεκίνησε παίζοντας κιθάρα σε Κρητικά συγκροτήματα ,ενώ παράλληλα το ανήσυχο πνεύμα του, τον έκανε να ανακαλύψει και άλλα μουσικά ακούσματα, όπως jazz, Latin America και Country music.

Και καθώς τα χρόνια κυλούν, ο «Alevizo» μετακομίζει στο Λονδίνο, θέλοντας να «διευρύνει» τους μουσικούς του ορίζοντες. Εκεί ασχολείται με την μουσική του δρόμου και συμμετέχει σε τρία διαφορετικά project παίζοντας, διάφορα όργανα. Ενεργή είναι συμμετοχή του στις μπάντες «Tropic Peru» και «Rock Banda». Είναι γνώστης πολλών μουσικών οργάνων, όπως κλασσική κιθάρα, μαντολίνο, ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο, μπάντζο, tres και tress Cubano.Έχει συμμετάσχει σε ηχογραφήσεις και με τις μπάντες στο Λονδίνο αλλά και στην Κρήτη. Μάλιστα το 2022 συμμετείχε στη δισκογραφική δουλειά «Hχοτοπίο» του αδερφού του Αλέξη Αλεβιζάκη, παίζοντας κιθάρα σε δύο κομμάτια.

Πλέον έχει την δική του ομάδα μουσικών και πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις.

Μετά από από αυτή την μακρά ενασχόλησή του με την μουσική και τα ερεθίσματα που λαμβάνει στην πορεία του χρόνου, ο Alevizo κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ και μιλάει αποκλειστικά στο cretaone.gr για εκείνη την πολυπόθητη δισκογραφική δουλειά.

Ο Γιώργος Αλεβιζάκης συγκεντρώνει τις εμπειρίες του σε οχτώ γνήσιες συνθέσεις με αναφορές στην Κρήτη, στη Λατινική Αμερική και στην Ευρώπη. Το άλμπουμ ξεκινά με το τραγούδι «Bar Colombiano» περιγράφοντας μια βραδιά από τις πολλές σε ένα Κολομβιανό μπαρ στο Seven Sisters του Λονδίνου. «Υou will be truly missed even though I just fond peace… » μας τραγουδάει ο Alevizo και ο πρωταγωνιστής φτάνει στο τέλμα έχοντας μόνη λύση να αναγεννηθεί μέσω της συμφιλιώσής του με τον περίγυρό του.

Το βίντεο κλιπ γυρίστηκε στο Domenico bar του Κυριάκου, αυθόρμητα χωρίς σενάριο και με πολλά εξωτικά κοκτέιλ. Τα τραγούδια του άλμπουμ «Anyone but me» και το «Ηold on» εμφορούνται στιχολογικά από την κουλτούρα της Κρήτης αλλά και του αμερικανικού νότου. Το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ είναι μία κατάθεση και προσφορά στα εσωστρεφή μέλη της φυλής και ίσως από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια αυτού του άλμπουμ. Στο τραγούδι «Como Tu» o Γιώργος Αλεβιζάκης συνδιαλέγεται με την ταλαντούχα Celia Kleindienst σε ένα γλυκόπικρο ντουέτο, μιλώντας για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις επιθυμίες.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη που παραχώρησε στη δημοσιογράφο Ελένη Μακράκη:

Πότε, πως και γιατί ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική;

Ήμουν 11 χρονών όταν μου πήραν οι γονείς μου ένα μπουζούκι. Πολύ γρήγορα τους ζήτησα μία κιθάρα, καθώς μου άρεσε η ιδιότητα της σαν συνοδευτικό όργανο. Επίσης, έτσι μπορούσα να συνοδεύσω τον αδερφό μου τον Αλέξανδρο που έπαιζε μαντολίνο και λαγούτο στα Κρητικά. Οι γονείς μου μας έβαζαν πολλή μουσική, όταν ήμασταν μικροί κι έτσι η μουσική έγινε βίωμα.

Φανταζόσασταν όταν ήσασταν μικρός να βιοπορίζεστε από τη μουσική;

Δεν ήμουν σίγουρος αν ήταν εφικτό αλλά ήταν σίγουρα πολύ επιθυμητό.

Μεγαλώσατε στο Ζαρό. Ένα παιδί που ζει στην επαρχία έχει τη δυνατότητα να μάθει μουσική;

Ένα παιδί που μεγαλώνει στην επαρχία και στην περίπτωση μου στο Ζαρό, βιώνει πολλά μουσικά ερεθίσματα αλλά προσαντολισμένα κυρίως στη κρητική λαϊκή μουσική, όχι τόσο σε άλλα στυλ μουσικής. Ωδείο δεν υπάρχει στο χωριό, το αντικαθιστά η παρέα, ο γάμος και ότι άλλο στο μπορεί κάποιος να παίξει μουσική. Ο αδερφός μου κι εγώ πήραμε πολλά ερεθίσματα από λυράρηδες, λαγουτιέρηδες και κιθαρίστες του χωριού.

Αισθάνεστε νοσταλγία για την Ελλάδα και την Κρήτη; Είναι η μουσική «τρόπος διαφυγής»;

Ναι μου λείπει η Κρήτη αλλά μου αρέσει και το γεγονός που την πεθυμώ, γιατί όταν έρχομαι την βιώνω πιο αισθητά. Η μουσική μπορεί να γίνει ότι θες, πολλά πράγματα.

Ακούγοντας τη μουσική σας, καταλαβαίνει κανείς ότι έχετε έντονες επιρροές από την Ελληνική παράδοση. Ποια είναι η σχέση σας με την παραδοσιακή μουσική;

Θεμελιακού τύπου σχέση έχω με την κρητική μουσική καθώς συνόδευα τον αδερφό μου στο λαγούτο απ’ όταν ήμασταν μικροί και μαζί του μάθαινα κι εγώ. Στην οικογένεια μου μεγάλωσα μέσα στην Κρητική μουσική συχνά οπότε ναι, θα έλεγα είναι και η βιωματική η σχέση μου με την κρητική μουσική.

Με ποιους μουσικούς έχετε συνεργαστεί;

Με πολλούς και από διαφορετικά πεδία. Με πολλούς κρητικούς καλλιτέχνες στην αρχή, με μουσικούς του Λονδίνου αργότερα. Στην παρούσα περίοδο παίζω μπάσο στην post rock μπάντα Electric Litany και Tres Cubano στην salsa μπάντα Tropic Peru.

Ποιους Έλληνες καλλιτέχνες ξεχωρίζετε;

Μπορώ να σκεφτώ πάρα πολλούς αλλά για να είμαι σύντομος θα έλεγα τον Μάνο Χατζιδάκη, τους Αντώνη και Μιχάλης Φραγκιαδάκη, την Ελένη Βιτάλη, τον Ζαχαρία Μελεσσανάκη και τέλος τον Μάκη Αβλιανίτη.

Οι Λονδρέζοι αγαπούν την Ελληνική μουσική;

Ναι, συνάντησα και γνώρισα αρκετούς Λονδρέζους που του αρέσει κυρίως το ρεμπέτικο. Αρκετοί από αυτούς επιχειρούν να μάθουν και μπουζούκι. Σίγουρα υπάρχει ένα μικρό ρεύμα προς την ελληνική μουσική του μπουζουκιού.

Ποια είναι η καλλιτεχνική «ρουτίνα» σας;

Φροντίζω να έχω μια καλή σχέση με το όργανο οπότε του αφιερώνω 2-3 ώρες την μέρα. Αυτή την περίοδο έκανα πολλές πρόβες με τους Electric Litany για το καλοκαιρινό τουρ.

Έχετε κομμάτια στο συρτάρι;

Ναι! Έχω σκοπό να παίξω το Introvador live στο προσεχές μέλλον και θα δώσω την προσοχή μου εκεί. Ωστόσο ηχογράφησα ένα single τώρα τον Αύγουστο στο Mad Hat στο Ηράκλειο και πιστεύω θα το κάνω γνωστό αργότερα το χειμώνα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι;

Ένα από αγαπημένα μου κομμάτια είναι το «Love Secret’» από τον δίσκο BAHAR του Μάκη Αβλιανίτη.

Εσείς τι δίσκους ακούτε αυτήν την περίοδο, και που αναζητάτε νέα ακούσματα;

Ακούω πολλή μουσική συνεχώς! Την περίοδο αυτή ακούω Μαριάτσι, μεξικάνικα corridos, τον δίσκο «El Mirador’» των Calexico και τον δισκο «Ηχοτοπίο’» του Αλέξη Αλεβιζάκη. Ψάχνω συνεχώς για νέα μουσική παντού, spotify, youtube, οργανοπαίχτες, ράδιο και βασικά σε ότι παράγει ήχο.

Πότε θεωρείται ένα live σας πετυχημένο;

Όταν έχω παίξει καλά και όταν υπάρχει σύνδεση με τον κόσμο!

Τι αγαπάτε στη μουσική του δρόμου;

Τον αυθορμητισμό των μουσικών των δρόμων και το γεγονός ότι παίζουν σε αντίξοες συνθήκες. Η δυσκολία αυτή βέβαια σε τεστάρει σαν μουσικό και σου δίνει έναυσμα να βελτιωθείς.

Μιλήστε μας για το καινούργιο σας άλμπουμ με τίτλο «Introvador»

Εγώ βλέπω το Introvador σαν μια μικρογραφία του πώς αισθάνομαι για την ζωή, τους ανθρώπους και φυσικά σαν ένα δείγμα του πώς εκλαμβάνω και μεταχειρίζομαι ήχους και μουσικές. Θυμάμαι να θέλω να συμμετέχω σε διάφορες μουσικές από νωρίς και αυτό μου προσφέρει μια αδρεναλίνη και μου κρατά το ενδιαφέρον μου ζωντανό. Απόλαυσα πολύ την διαδικασία συγγραφής του δίσκου γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να εκτιμήσω όλα τα ακούσματα που έχω μέχρι τώρα , τα οποία χρησιμοποίησα σαν έμπνευση. Στο στίχο μου έδωσαν έμπνευση άνθρωποι, συγκυρίες και πολλά ερωτήματα φιλοσοφικού χαρακτήρα. Ενδόμυχα, μέσω του Introvador, θέλω να δείξω ότι υπάρχουν πιο πολλά κοινά παρά διαφορές στις κουλτούρες των ανθρώπων.

Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον?

Θέλω πολύ να έχω τον χρόνο να παίξω και να γράψω μουσική. Επίσης θέλω να εκτεθώ σε εμπειρίες, να ακούσω ιστορίες για να έχω κάτι να γράψω στιχολογικά, μιλώντας. Τέλος, θέλω απλά να συνεχίσω να παίζω με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι και φυσικά να παίξω το Introvador live!